गजल

सरुआस्था

आफैले आफैलाई जित्ने जीवनको अशमा बाँचे
बाँचेछु यो जीवन तर आफ्नै जीवनको लाशमा बाँचे

टेक्र्याइ आफैलाई सिध्याई आफैले भाग लगाएर
मासुको तोला र आफ्नै रगतको गाँसमा बाँचे

हाँसे म संसार सामू दुखिया देख्दछ खुसी
हाँस्दैमा कसरी भनु म मधुमासमा बाँचे

फोहरा छुट्दछ दुःख खुसिको लेख नै छैन
बुझेको छ कसले पीडा कति म भासमा बाँचे

संसार त वैरी पो भयो राक्षस देख्दछु सबै
अरुको के कुरा गरौ म आफ्नै त्रासमा बाँचे

सुप्रभात साहित्य समूह (सह सचिव)