मुक्तक

राम प्रसाद अधिकारी ‘अनुप्रास’

कोही बाध्यताले कोही रहरले प्रेम गर्छन
उदाँउदो सूर्यलाई प्रहरले प्रेम गर्छन
किन धक मान्छौ प्रिय अरुलाई हो र
हामी मात्र होईन पूरै शहरले प्रेम गर्छ

रुवाएर कसैलाई हाँस्छ पापी मान्छे
दुनियाँको आसुँ पिई बाँच्छ पापी मान्छे
आफ्नो स्वार्थ लुटेपछि गर्नु सम्म गर्छ
गुलाव टिप्छ हाँगा धरी भाँच्छ पापी मान्छे