मुक्तक

देवेन्द्र मुस्कान ‘घायल’

अनिकालको बिऊ पच्दैन
सन्यासीलाई जीउ पच्दैन
मिठो नमिठो के थाहा बिचरो
कुकुरलाई घिउ पच्दैन

मिलाएर आयौ भने तन मिल्छ
सँधै भरी तिम्रो मेरो मन मिल्छ
तन मन मिल्यो अब के नै छर बाँकी
साँचो मनले मागे पछि जीवन मिल्छ