गजल

कोमल अविरल तिम्सिना
छोड भन्यौ तिमीले शहर भुले शहर पनि
प्रेमले रोप्यौ गुलाव भनि फुले रहर बनि

फुलै पनि जिन्दगीमा सुकाएर झार्ने भए
भमरा हँु सुगन्धमा झुले बहर बनि

रोज्नु प¥यो भने मैले कोपिलामै सजाएर
राख्ने थिए तिम्रो प्यास खुले कहर बनि

अत्तर पनि मिल्दो रै छ फूलसँग सगै पर्दा
प्यास अचेल अन्तै होला धुले नहर बनि