गजल

राम प्रसाद अधिकारी
सत्य भाव सधै मन्मा पालेर बाँच्न सिकौ
कगजको छिद्र छिद्र टालेर बाँच्न सिकौ

सारा संसार अन्धकारमा रुमलिदै चलेको छ
आत्म ज्ञानको दीप सधै बालेर बाँच्न सिकौ

पदार्पणमा बाँच्नु पर्ने पुगिन्न है गन्तव्यमा
सुस्त पाइला तिब्र तिब्र चालेर बाँच्न सिकौ

दरिद्रको भाव हुन्छ उँधो गति उधो मति
दारिद्रको जरै सुद्ध उखालेर बाँच्न सिकौ

चुलिएछ समाजमा कुरितिका प्रतिहरु
सत्यकार्य गरि तिन्लाई फालेर बाँन्च सिकौ