गजल

बी.पी. वाग्ले ‘सज्जन’

गल्ति भनु वा विवशता म आउँदा भेट्न सकिन
यतिका महिना बितिसक्दा पनि चिठी लेख्न सकिन

साथी कोही बेपत्तन छन कति प्रदेश लाग्दै छन रे
बाँजो राखी खेतबारी नजाउ भनि बाटो छेक्दै छन रे

बाढी पहिरो महामारी चट्टान पनि मेरै गाँउमा
मेरी उनी सम्झिदिहुन नजिक गई देख्न सकिन

बर्षाै देखिको धोको मेरो मिठो गीत सुनाउने
खुसीयाली छैन यसपाली सारङ्गी मैले रेट्न सकिन

भन्नेले जे जीतो भने पनि म परिवर्तन भएको छैन
दिलमा छन अतितका निसानी मेट्न सकिन