गजल

केशवराज निश्चल

दिनरातै चिच्याउदै कराएर रोयौ सानु
जिन्दगीलाई ठूलो बरबाद गराएर रोयौ सानु

काडाँ बीचमा फुलेर ओईलिएको फूल ठानी
जीवन देखि तिमी अति डराएर रोयौ सानु

नमेटिने दागहरु ब्सेछन र पो यादमा
बल्झेको घाउ घरिघरि चराएर रोयौ सानु

सम्झिएर हरपल तिमीले आखाँ बाट मूल फुट्दा
मनै थाम्न नसक्दा बर्बराएर रोयौ सानु

सपनीमा सोचे जस्तो कहाँ हुन्छ र बिपनीमा
एकमनले त लाग्थ्यो मन पराएर रोयौ सानु

अतित सम्झि घरि घरि लडिबुडि गर्दै
बेहोशी भै संसारमा हराएर रोयौ सानु