सरुआस्था
म रोएको रात जल्यो आसुँ बगाई रोक्न सकिनकहाँ कहाँ प¥यो झिल्का धिरताले छेप्न सकिन
आँधी आयो हुन्डरीले घर माथिको छानो उडायो
ओल्लो गाऊँ पल्लो गाऊँ डाँडाकाडाँ सबै सुसायो
कापे पछि पद मेरो आफ्नै मुटु भेट्न सकिन
कहाँ कहाँ..........................................
म रोएको रात.................................
यस्तै रैछ जिन्दगानी आधिहुरी सहनुपर्ने
आफ्नै आँखा तालभित्र जीवन यो वहनु पर्ने
उकैछिनमा मनको बादल फुट्यो आँसु रोक्न सकिन
कहाँ कहाँ ..........................................
म रोएको रात.................................
No comments:
Post a Comment