कविता – माया

बिपना श्रेष्ठ

माया के हो बल्ल आज थाहा भयो
माया पाउछु भनेको त धोका भयो
कसलाई के भनौ म आखाँबाट आँसु चुईसक्यो
आँसु पुस्ने मान्े त मेरो मनबाट हटिसक्यो
नाम उसको के हो के हो माया मलाई बसिसक्यो
नाम उसको थाहा नपाउँदै माया मेरो हटिसक्यो
जिन्दगीको पहिलो माया उनीलाई नै गरेको थिएँ
बुझेन उसले मेरो माया कति माया दिएको थिए
कति सम्झाए उसलाई कति बुझाए
कसरी भनु म तिमीलाई मैले मन पराएँ
भएन दुई दिन पनि मैले मन पराएको
भएन हाम्रो मिलन मैले सोचेको जस्तो
गर्छन अरु माया अमृत हो माया भन्दै
रुन्छु म मेरो माया सम्झि कस्तो रै छ भन्दै
देख्छु अरुको माया कहिले नमरेको
सुन्छु म हल्ला आफ्नै आफन्तको
कस्तो अभागीम चाहेर पनि तिमीलाई पाउन सकिन
मेरो मनमा के छ उसले बुझ्न सकेन
लाग्छ मलाई माया तिम्रो जो कहिले पनि झुक्दैन
गर्थे म तिमीलाई माया जस्तो सागर कहिले पनि सुक्दैन
साथी नभनेनी शत्रु भने हुन्छ
तिम्रो माया मेरो मनमा सधै रहिरहन्छ

– गौरी शंकर उ. मा. वि. कक्षा ८