आमा - कविता

अधिकारी अनुप्रास

आमाहसन सबको भविश्य रच्ने उन्कै घडा आँकुरा
बग्छन भाव सधैभरि जलसरि चल्दै छ यो पाखुरा
धर्तिको जगमा बसेर सबले आधार बुझ्ने गर
सारा सृष्टिभरि ठूलो जगतमा आमा बिनाको छ र ?

आफ्ना सन्ततीको भविश्य रचने उन्कै छ जिम्मा पनि
सेवा चाकडी हर घडि गरि उनी बन्छिन सदा सेबिनी
दिन्छिन प्रेम शसक्त भै हरघडि झर्ना सरि झर्झर
बाल्ने सुन्दर दीप यो जगमा आमा बिना को छ र ?

बन्दै मानव कल्प कल्पहरुमा टेक्दै तला चडेदछन्
आफ्नो कोख सजाउदै पथपथै आमा अघि बढ्दछन्
राख्छिन सन्ततीको भविश्य भरमा ठाडो बनाई शिर
आशा हर्ष जगाउने विषयमा आमा विना को छ र ?

बन्दै लोचन सामू शत्रुहरुको हर्दमा तगारो सरी
आफ्नो दिल उदाङ्ग पारी बबुरा गर्छिन सेवा हरघडि
भोग्छिन राप र ताप कष्ट सहजै सन्तानका खातिर
आफ्ना सन्ततीको भविश्य रचने आमा विना को छ र ?

भुल्दै घाम र पानीको वेग पनि निस्वास आसुँहरु
खोज्छिन पलपल सृष्टिमा बहकिदै आँसो र खुसिहरु
भोको पेट लिएर अन्तर खप्नै पनि तप्तर
सारा दर्द हराउने विषयमा आमा विना को छ र ?